Liefde voor de doden: één stam haalt ze gewoon erbij

Vorig jaar was er heel wat te doen rond een stam in Indonesië. Dit nadat er op NPO2 een uitzending over hen en hun rouwritueel werd uitgezonden. Deze reportage zette ons aan het denken over het omgaan met de doden. Zou jij met overleden geliefden en familie kunnen wonen onder één dak?

Gewoontes verschillen…

De dood hoort erbij, evenals nieuw leven. In iedere cultuur gaat men op een andere manier om met de dood. Al gaan de gewoontes die we hier bespreken wel iets verder dan gekke eetgewoontes. Veel verder zelfs; het leven voorbij…

Samenwonen met de doden

Begraven, cremeren, het rouwproces van samen of alleen, verdriet of vreugde tonen, noem maar op. Op het Indonesische eiland Sulawesi leeft een stam die de dood, voor ons nuchtere Westerlingen, wel op een heel aparte manier benadert. Zij omarmen de dood niet alleen, maar leven ermee samen.

.

Overledenen blijven in huis wonen, worden verzorgd alsof ze ziek zijn, of slapen en blijven onderdeel van het gezin. Kun jij je voorstellen dat het hier ook zo zou zijn? Je overleden oma in een aparte kamer waar jij haar iedere dag even opzoekt, afstoft, te eten geeft, even laat bellen met je smartphone, opgraven en op de foto? En toch is dat heel normaal voor deze stam.

.

Waarom wij hiervan schrikken

De dood hoort erbij maar is dat écht zo? Moffelen wij de doden niet weg? Binnen een paar dagen moet je weer normaal aan het werk, de persoon raakt vergeten en wordt van de rest afgezonderd. In de meeste gevallen dan. Is het juist niet mooi dat de overleden persoon in kwestie de waardering krijgt die hij/zij verdient, ook al is deze “overleden”? En dat is nou het verschil tussen ons en de stam op Sulawesi: de overleden persoon is in hun ogen simpelweg nog niet écht dood zoals wij dat zien. Het is maar hoe je ernaar kijkt. Wanneer is iemand dood? Is dat zoals wij dat zien, of wanneer iemand overgaat naar het volgende middels het slachten van een buffel? Hoe denk jij erover? Is het echt zo raar wat de Toraja stam doet of is het ergens juist een beter alternatief dan hoe wij Westerlingen het doen?

Bekijk het fragment van NPO2 vanaf minuut 38:10.

Liefde voor de doden kist
Via: youtube.com (caption) | National Geographic

Hoe gaat dat in zijn werking, samenleven met de dood?

Het klinkt gekker dan het daadwerkelijk is. Je kunt de nadruk leggen op hoe luguber het is maar dat is wel vanuit ons perspectief. Was je daar geboren, dan had jij hetzelfde gedaan en zag jij de westerse manier van rouwen als iets geks. Of het nu raar is of niet, wie bepaalt dat eigenlijk? Het is op zijn zachtst gezegd, bijzonder. Bijzonder mooi, of eng. Oordeel zelf maar.

Zou jij dit ook kunnen met de doden?

Wij proberen open minded te zijn maar blijven haken op het hele hygiëne verhaal. Hoe mooi dit eerbetoon ook is. Wat vind jij? Laat het ons weten in een reactie.

Lees ook: 8 bijzondere fobieën waar mensen serieus aan kunnen lijden


Blijf fris en fruitig… en volg ons!

Met heel veel plezier stellen we dagelijks onze verfrissende, handige, vermakende en positieve artikelen op. Vanzelfsprekend vinden we het dan ook erg leuk als je ons volgt! Dat kan gemakkelijk (en veilig) via onze leuke wekelijkse nieuwsbrief:

Foutje gezien? Mail mij! Dat zou ik enorm waarderen.

Feedback form

Verder lezen

1 gedachte over “Liefde voor de doden: één stam haalt ze gewoon erbij”

  1. Dit blog over de omgang met de overledenen op Sulawesi is bepaald confronterend, maar ook wel mooi. Zo bont heb ik het nooit meegemaakt. Wel herinner ik me een bezoek aan een familie in de VS, waar net iemand overleden was. De gebalsemde overledene hadden ze nog een hele tijd opgebaard in huis. Daar werd je ook even aan “voorgesteld”. En er werd over de overledene gepraat alsof hij er nog was.

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Onze artikelen kunnen ‘affiliate links’ bevatten waarmee wij, zonder extra kosten voor jou, een kleine commissie kunnen verdienen – lees meer

Delen met...